Caravaggio e Alberto Macchi
I PRINCIPALI
INTERPRETI DI CARAVAGGIO DAL 1992 AD OGGI:
1995-2004 Daniele Trinchese
2005-2006 Giancarlo Porcari
2010-2012 Alessandro Bruzzone
OPERE CONCERNENTI CARAVAGGIO FACENTI PARTE DELLA COLLEZIONE ALBERTO MACCHI:
"Michel Ange Merigi dit Caravage", incisione del 1845, di Achille-Jacques-Jean-Marie Devèria (France 1800 – 1857).
"Giocatori di Carte", da un dipinto di Caravaggio, incisione del 1850, di Albert Henry Payne (Gran Bretagna 1812 - 1902)
“Autoritratto allo specchio di Caravaggio”, incisione del 1727, di Henri Simon Thomassin (Paris 1687 - Paris 1741).
"Ritratto di Michelangelo Merisi da Caravaggio", copia ottocentesca dell'incisione del 1672, tratta dal libro 'Le Vite dei pittori, scultori e arcitecti moderni' di Giovanni Pietro Bellori (Roma 15/1/1613 – Roma, 19/2/febbraio 1696).
"Fiscella" da Caravaggio, ceramica dipinta da Ezio Rondelli, Gualdo Tadino XX secolo.
"Fiscella" da Caravaggio, stampa su lastra di rame, Milano XX secolo.
"Fiscella" da Caravaggio, stampa su tessuto, Roma XX secolo.
PASSI DEL LIBRO TRATTI DAL TESTO E/O DALLE NOTE:
CARAVAGGIO: (Ritrae Minniti sopra una tela posta sul cavalletto)
MINNITI: (Posa immobile)
ADAM: (È seduto sopra una panca) Cos’hai oggi, Mario?
CARAVAGGIO: (Senza voltarsi, mentre continua a dipingere) È vero oggi sei strano!
MINNITI: (Senza muoversi) È che non sto bene! Ospite d’una cuoca, mia conoscente, sono stato vittima della sua arte di cucinare, fuori da qualsiasi regola del buon senso. Devo cercare nel suo albero genealogico se esiste qualche ramo che la colleghi a Lucrezia Borgia. Dopo vari giorni in cui ho bevuto almeno ottanta fiasche d’acqua con conseguente rapporto affettivo col mio orinale e vaso da notte, oggi sto un po’ meglio. Ma avrò consumato almeno quattro libre di carta da latrina.
ADAM: (Ridendo, accarezza Minniti) Poverino, ora non ti reggerai in piedi!
CARAVAGGIO: (Ride, mentre continua a dipingere)
MINNITI: È vero Adam, non mi reggo in piedi, ma Michele, lui è senza cuore!
CARAVAGGIO: (Lascia il cavalletto e s'avvicina a Minniti. Solleva con grazia il suo gomito)
Tieni su il braccio. Sai quanto ci tengo a questo lavoro! (Torna al cavalletto) Ti dicevo, c'e chi non sa una "A", come Giovanni Baglione. E non conosco, tra quelli che io tengo per buoni pittori, nessuno che lo lodi o che lo abbi per buon pittore. Poi ci sono i valent'uomini ...
ADAM: (Che sta seduto in silenzio ad osservare, interviene) Scusa, ma a proposito di Giovanni Baglione, come la risolviamo questa brutta storia delle tue poesie diffamatorie contro di lui, un così valente pittore, tanto amato dal popolo? E considerando ch’egli e il tuo più autorevole biografo ... con quale animo credi riporterà la tua vita sulla carta per consegnarla ai posteri?
CARAVAGGIO: Io 1'aspetto in tribunale, quell'idiota! (Ride) Al Tribunale del Governatore di Roma.
ADAM: C'e poco da ridere! La sua querela e rivolta anche contro di me, contro Onorio e contro Filippo.
CARAVAGGIO: E allora?
ADAM: Allora cosa? Che vuoi dire?
CARAVAGGIO: ... che t'ho in culo! A te. a Onorio e a Filippo! (Ride)
ADAM: Adesso non te la prenderai anche con me! (Si alza s'avvicina a Caravaggio e, osservando il suo quadro) Certo, nessuno dipinge con la tua veemenza. con la tua fierezza. Probabilmente io, essendo tuo amico, non sarò giusto nei giudizi, ma ormai e voce di popolo che tu sei straordinario nella pittura. E poi questi tuoi modi di graffiare, d'incidere col rovescio del pennello ... E la rapidità sorprendente con cui esegui i tuoi lavori ti rende unico, anche se poi qualcuno dice che ritrai uomini e donne sempre uomini.
CARAVAGGIO: Quante storie! Non abbiamo fatto altro che discorrere tutta la notte.
CARD. DEL MONTE (Entrando, ignora Adam e Minniti): Mio caro, ma lo sai che sei allogato qui a bottega da tutta la notte? È spuntato il sole da un pezzo e tu ancora a lume di candela.
CARAVAGGIO: Avete ragione. (Rivolto a Minniti) Mario, per oggi basta così.
MINNITI:(Siede in terra)
CARAVAGGIO: II committente può anche attendere! (Copre la tela.)
CARD. DEL MONTE: Vedo sempre nuovi giovani (scopre il quadro) che posano per te. Che fai? Ora vai anche ad adescarli?
CARAVACGIO: Mmmmh!
CARD. DEL MONTE: Piuttosto, come procedono i lavori alla Chiesa di Santa Maria del Popolo?
CARAVAGGIO: Anche lì sto realizzando una seconda versione della Conversione di Saulo. La prima non e piaciuta ai Cerasi. Dicono che le prospettive sono troppo raccorciate, che la luce e troppo folgorante e le figure troppo costrette. Invero, è la Cappella che e troppo costretta! Tante adulazioni prima, per poi affossarmi in un cunicolo!
CARD. DEL MONTE: Ah, certo, non sono tutti esperti questi committenti. Credo invece che se Monsieur Cointrel resuscitasse, verrebbe a complimentarsi con te.
CARAVAGGIO: Non è detto; anche i rettori di San Luigi dei Francesi m'hanno contestato la prima opera perché offensiva e dipinta di malavoglia. Non ricordate? (Prende una tela.) Cosa ne pensate di questo?
CARD. DEL MONTE (con il quadro in mano): Questi drappi attorcigliati, dalle pieghe taglienti, quasi un velario fra effetti notturni. Le figure e i corpi dai profili nitidi, ritratti nell’ombra, come modellati da fasci di luce improvvisa che entrano in pieno nella scena... Sono senz'altro i tuoi compagni, personaggi e interpreti al vivo del tuo dramma.
CARAVAGGIO: Lo volete, Eminenza? E vostro!
CARD. DEL MONTE: (Acconsente con la testa. Poggia il quadro su di un piano in bella vista. Lo osserva ancora, lo sistema meglio. Poi si gira, rivolge un sorriso a Caravaggio ed esce ignorando Adam e Minniti)
MINNITI: (Saluta)
CARAVAGGIO: Vai pure, Mario.
MINNITI: (Esce)
ADAM: Ora capisco perché in questa bottega si respira quest'atmosfera particolare! Si, gli odori delle essenze, degli olii, della trementina, delle lacche che inebriano, ma (Inspira col naso) questo profumo che pervade l'aria è odore di santità! (Scorre alcune tele accatastate) Metti insieme questi personaggi sacri qui ritratti, con la presenza d'un Cardinale ... e il giuoco e fatto! Qui dentro. tra beati, benefattori e benedizioni ...
CARAVAGGIO: Se qui, a bottega da me, pensavi d'inebriarti con l’odore dello zolfo e d'incontrare il demonio, allora ti sei sbagliato; qui Lucifero non e di casa. (Sorride) Però so io dov'andarlo a cercare il diavolo. (Posa la tavolozza) Forza, prendi le tue cose e seguimi! Che la, con lui, ci sono tante di quelle donne... (Fa per uscire)
ADAM: (Afferra Caravaggio per un braccio) Ho capito! Però risparmiami le becere dell’altro giorno. Che siano giovani e appetitose stavolta!
CARAVAGGIO: Oggi nuova taverna, nuove femmine ... e poi giuoco dei dati, delle carte e vino, vino a volontà fino a notte fonda. Forza sbrighiamoci! (Ride)
ADAM: (S'arresta) La nuova locanda a Piazza Padella?!
CARAVAGGIO: (Sorride ed esce di scena)
ADAM: (Resta immobile) Ma li ci trovo Prudenzia?
CARAVAGGIO: (Torna indietro, afferra Adam per un braccio e lo tira con se fuori di scena. Ride)
ADAM: (Ride insieme a Caravaggio)
-------------------------------------------------------------------------------------
Scena Quarta: INCONTRO
Antiveduto Gramatica, Mario Minniti e Caravaggio passeggiano per Piazza Navona a Roma. Anno 1602.
(Passano due nobildonne spagnole: sono Maria e Isabella)
GRAMATICA (legge su un foglio, rivolto a Caravaggio): “A Michelangiolo. Questi ultimi lavori tuoi sono carichi di tensione come te. Gli oggetti in essi contenuti li hai portati ad una evidenza che s’impone di colpo, forse per la rapidità con cui te ne sei impadronito nell’osservarli. forse per l’istintiva sapienza con cui coordini linee e masse; ma certamente per la luce che fai battere improvvisa sulle cose.” Un’altra lode del Cavalier Marino.
CARAVAGGIO: Quel dentone di Marino che mi scrive le “favole” e quel bamboccio di Ottavio che mi ritrae a carboncino e matita... Tutti hanno da sprecar la famosa carta di Fabriano.
MARIA: Che cos’e’ questo assembramento di sgherri? Guarda che brutti ceffi!
ISABELLA: Affrettiamoci, questa e’ gente pericolosa. Su, andiamo, non c’e’ da fidarsi a passare per di qui sole. (Esce di scena, seguita da Maria, borbottando qualche cosa in lingua spagnola).
CAV. D’ARPINO (passa per di la’ e s’imbatte nei tre amici. Poi rivolto a Caravaggio): Ah, sei vivo! Ho chiesto di te a Ranuccio e a Lorenzo. Anche loro non t’hanno più visto da quando hai lasciato l’ospedale. Ho saputo della tua comodità d’una stanza da Petrignani, ma poi...
CARAVAGGIO (non risponde).
CAV. D’ARPINO: Che hai? Malanimo? Sei ancora in collera con me? Se prima da povero eri una persona fiera, adesso da ricco sei un prepotente.
CARAVAGGIO: Tu per me dovresti stare in galera. E’ che le leggi sono lettera morta. Il tuo e’ stato sempre un vivere selvatico sotto apparenze cerimoniose, caro Gioseffino: sei falso!
CAV. D’ARPINO: La gente come te invece maschera il turbamento col malcostume, con la stravaganza, con la beffa.
CARAVAGGIO: Beffe sono le tue pitture, le tue bagatelle. Per me tu devi finire come Beatrice Cenci e Giordano Bruno, o come Golia.
CAV. D’ARPINO (aggredisce Caravaggio).
CARAVAGIO (reagisce, ne scaturisce una rissa).
MINNITI (s’intromette): Calmi, calmi!
GRAMATICA (interviene anche lui): Su, da bravi!
MINNITI: Andiamo in qualche tugurio di bettola a berci su. Basta con questi garbugli! E’ pure l’anno santo, l’anno del Giubileo! Dovremmo essere tutti un po’ fratelli, non credete?
CAV. D’ARPINO: Io stavo andando a casa del Cavalier Marino. Sapete, le riunioni solite loro...
GRAMATICA: Lo so bene!
MINNITI: Queste mescolanze di poeti, pittori e scultori...
CARAVAGGIO: Mi son sempre rifiutato di studiare le statue classiche che questi m’andavano mostrando e a cui volevano che m’ispirassi. Preferisco, come modelli, un gruppo d’uomini poco lontano, così come m’appaiono pel gioco delle luci e delle ombre.
CAV. D’ARPINO (porgendo la mano a Caravaggio): Allora come una volta?
CARAVAGGIO (stringendo la mano): Come una volta!
CAV. D’ARPINO (andandosene): Come una volta.
MINNITI (rivolto a Caravaggio): Che t’ha preso, sei impazzito? Col Cavalier D’Arpino!..
GRAMATICA: Ha ragione Mario, stai più calmo. Addio ragazzi. Io sono arrivato (ed esce).
CARAVAGGIO: Non ho mai sopportato l’insolenza, sia che provenga dalla gente del popolo, sia che dilaghi tra i signori. Così, mal tollerando tale difetto, mi sono sempre ribellato ed ho colpito con la mano nuda ed ho offeso con la spada. Ma nessun patibolo, nessun rogo, nessuna forca m’ha offeso, giacche’ l’offesa prima m;e; pervenuta dall’ignoranza di chi vive nell’ignoranza, di chi ha il potere salomonico dell’inquisizione.
MINNITI: Ma che dici, invece sei così umano, ami così tanto e ti commuovi così spesso dinanzi alla povertà.
CARAVAGGIO: La povertà, la povertà... Certo non vedi quanta povera gente. C’e’ chi non ha neanche gli occhi per piangere! E poi c’e’ la miseria, la miseria umana, ch’e’ tutt’altra cosa: quella che aborrisco.
MINNITI: Se tu stessi dalla parte dei signori non potrei esserti amico.
CARAVAGGIO: Cosa c’entra? Non son mica guercio!
MINNITI: Qui dietro c’e’ l’acquavitaro, perché non andiamo a bagnarci il palato? Ho bisogno di bere. Adesso incontriamo di certo anche gli altri; andiamo, sai che cuccagna!
CARAVAGGIO: Per oggi ne ho abbastanza di taverne, di bisbocce, gioco dei dadi e delle carte. S’e’ fatto tardi, rincaso. Ho da rifinire un dipinto, ho come un chiodo fisso nella testa...
MINNITI: Si, per il Cardinale.
CARAVAGGIO: Semmai per Cristo, visto che sto ultimando la sua “cattura”.
MINNITI: Riguardo quel dipinto ci ho pensato, sai? Il personaggio con la lanterna, a destra nel quadro, rappresenta te, (ridendo) come stessi alla ricerca della redenzione, della fede...
CARAVAGGIO: Non hai nient’altro a cui pensare?
MINNITI: Certo. Ad un goccetto all’osteria, quella nuova, a fianco alla pollivendola. Eddai, andiamo, stiamo solo per una bevuta, facciamo una passatella con quel matto del cavadenti appena uscito di carcere. A proposito, come e’ andata a finire la denuncia di Flavio Canonico?
CARAVAGGIO: Ci siamo rappacificati.
MINNITI: E Onorio?
CARAVAGGIO: Il pentimento di tutti e due e’ stata la condizione perché il Governatore annullasse il processo.
MINNITI: Stavolta avevo temuto il peggio. Pure te, andare a ferire con la spada proprio un sergente di custodia a Castel Sant’Angelo...
CARAVAGGIO: Quando questi sbirri mi fanno salire il sangue alla testa, non sto mica a guardare chi e’!
MINNITI: Si, ma se continui così attaccabrighe, finirai col far “tabula rasa” di tutti i tuoi vicini. Non hai perdonato accattosi e attarantati, neanche quel tuo povero servo di Bartolomeo. Se fosse ancora vivo Fra’ Deo Gratias, credo che te la prenderesti anche con lui.
CARAVAGGIO: Lascia perdere Fra’ Felice. Nessuno e’ degno di nominare neanche la sua bisaccia!
MINNITI: Non vieni, insomma. A domani allora. Ah! Se vedo il Baglione, te lo saluto... (esce di scena ridendo).
CARAVAGGIO: Vai pure fra quei quadrari e falsi bordoni! (Passa una donna. E’ Lena. Egli non se ne accorge; sta ripetendo tra se’): Baglione, Giovanni Baglione, imbrattatele! (Ride, e poi grida): Gian Bagaglia! (Riappare Lena). Gian Bagaglia, affrato, tu non sei un “acca”, le tue pitture son “pitturesse”, volo veder con “esse” che non guadagnerai mai una “patacca”, che di cotanto panno hai da farti un paro de “braghesse”, così che ad ognun mostrerai quel che fa la “cacca” (ride sguaiato).
LENA” Ehi, tu stai male? Hai bisogno di qualcosa?
CARAVAGGIO (la guarda sorpreso).
LENA: Sei un commediante o un furfante?... Un ubriacone!
CARAVAGGIO: io mi diletto di pittura. Faccio quadretti di uomini e di belle donne a cui piaccia posare da modelle.
LENA: Un artista. Certo, meglio fare l’artista che lavorare! Io, si, poso, ma qui in piazza (ride). A te non t’ho mai visto da queste parti. Eppure ce ne passano di pittori: lombardi, bolognesi, veneti e anche tedeschi. Tu non sei di Roma, vero?
CARAVAGGIO: Allora, vieni da me?
LENA: A quest’ora, di notte, non e’ cortese d’invitarmi a casa tua.
CARAVAGGIO: Potresti posare per me!
LENA: Si, posare, riposare...sposare... Io non vado con uno sconosciuto; magari sei un poco di buono! Addio! (Esce di scena).
-------------------------------------------------------------------------------------
Scena Szósta: ŻART
Lena, Anna Bianchini, Orsola, Lavinia e Prudenzia, zebrane pod domem Fillidy w Rzymie, w San Salvatore in Campo. Rok 1606. (Przechodzą francuski szlachcic i szlachcianka.)
SZLACHCIANKA: Co to za zgromadzenie?
SZLACHCIC: Nie widzisz? To kobiety lekkich obyczajów.
SZLACHCIANKA: Skąd wiesz, znasz je? Czy ty przypadkiem nie bywasz w domach publicznych?
SZLACHCIC: Ależ, kochana, nie widzisz ich nagich ramion? (Wraz ze szlachcianką schodzą ze sceny, rozmawiając po francusku)
FILLIDE: (Siedząc na murku) Wybaczcie, ale źle się dziś czuję.
LENA: Ty?
ORSOLA: Nie!
LAVINIA: Niemożliwe!
ANNA BIANCHINI: (Do Fillidy) Wymyśl jakąś błazenadę, tak jak ty to potrafisz...
FILLIDE: Czy ja wiem? Dziś odniechciewa mi się wszystkiego! Nie chciałabym, aby udzielił mi się radosny nastrój kompanii z Via Condotti. Ja także mam prawo być smutną. Ottaviano zostawił mnie dla starszej kobiety, która jest szlachcianką, a to dlatego że, jak mówi, jest osobą, która liczy się pomiędzy poważanymi. Nie może zadawać się z taką, jak ja, on, księgarz, człowiek wykształcony!
ORSOLA: Ten łajdak! Przecież jego rodzina zgromadziła bogactwa wyzyskując potrzebujących i oszukując naiwnych! Wiecie co mówi Pasquino o Gabriellich, stręczycielach Aldobrandiniego, fałszywych i bogobojnych przyjaciołach papieża? „Droga do Watykanu tego, który chce otrzymać jakieś łaski od władcy, jest długa i wyboista, ale jeśli nie jest w ciemię bity, idzie do Gabriellich z pełnymi rękoma i osiąga wszystko. To najprostszy i najkrótszy sposób.
FILLIDE: Tak, a przy tym on jest wyniosły i arogancki.
ANNA BIANCHINI: To właśnie wyniosłość i arogancja idiotów skłoniła go do porzucenia kwiatu, jakim jesteś ty. (Obejmuje dłońmi twarz Fillidy)
FILLIDE: I jak twierdzi, podjął taką decyzję właśnie z poczucia godności i honoru.
ANNA BIANCHINI: Kiedy upada się tak nisko, tylko poczucie własnej godności pozwala ci żyć dalej.
LAVINIA: Spójrzcie na nas!
PRUDENZIA: Ja nie upadłam tak nisko jak wy.
ORSOLA: Skądże znowu! Ty zadajesz się ze szlachtą, która żyje z oprawców, chodzisz z szanowanymi obywatelami, którzy utrzymują Hiszpanów...
PRUDENZIA: Ja sobie to chwalę. Na pewno nie trzymałabym z tymi nicponiami, przyjaciółmi Francuzów; wolałabym raczej umrzeć niż zhańbić się w ten sposób.
LENA: Co przez to rozumiesz?
PRUDENZIA: Oczywiście nie mam na myśli twojego Michelangiola razem z jego Bourbonem!
LENA: (Chwytając Prudenzię za włosy) Głupia dziwka! (Na te słowa wybucha kłótnia, w której biorą udział wszystkie inne)
LAVINIA: (Uspokaja pozostałe) Słuchałyśmy Fillidy, pozwólmy jej skończyć. Nie macie serca! Nie potraficie uszanować przyjaciółki, która cierpi.
FILLIDE: (Do Lavinii z gniewem) Czy ty ze mnie nie szydzisz?
LAVINIA: Ależ co ty mówisz? Wręcz przeciwnie, chciałam powiedzieć, że ktoś taki jak Ottaviano i ignorant to jedno. Chcesz ode mnie rady? Trzymaj się od niego z daleka! Pamiętaj, że słowa „arogancja” i „ignorancja” rymują się ze sobą.
FILLIDE: Ja tymczasem straciłam wszelką ochotę do życia. Wszystko stało się tak oczywiste i powtarzalne do znudzenia, że pragnę tylko iść na spotkanie śmierci; tej, która oczekuje nas od dnia naszych narodzin.
ANNA BIANCHINI: Co za wyszukane argumenty! Widać, że od pewnego czasu bywasz u osób wykształconych, jak Onorio i Decio, oraz że czytujesz Tassa...
FILLIDE: Chcę przejść do innego świata. Nic mnie tu już nie cieszy i nie wzbudza mojej ciekawości.
ORSOLA: Ale co ci się stało? Oszalałaś? Ty, ze swoim humorem, zawsze nam wszystkim dodawałaś otuchy. Ty, nasza najlepsza przyjaciółka... (Wszystkie gromadzą się wokół Fillidy)
FILLIDE: (Wybucha gromkim śmiechem) Naprawdę uwierzyłyście, że nie mogę odżałować tego łajdaka, i że dla niego chciałabym umrzeć? (Wciąż się śmieje)
ANNA BIANCHINI: Znowu robisz sobie z nas kpiny, nabrałaś nas! (Obejmuje Fillidę)
PRUDENZIA: Trzeba przyznać, że to prawda. Uwierzyłam w każde jej słowo.
LAVINIA: Była taka przekonująca!
ORSOLA: (Do Fillidy, biorąc ją pod ramię) Jesteś zawsze tą samą kompanką, ty komediantko!
LAVINIA: (Do Orsoli) Przestań!
ANNA BIANCHINI: (Do Orsoli, ale o Lavinii) Ona jest dziewczęciem. Jest przyzwoita, a nie bezwstydna jak my.
ORSOLA: Zgoda Anno, ale...
PRUDENZIA: W końcu wszystkie znamy Fillidę. Ona taka jest - dowcipna, kocha robić żarty. Poza tym mamy karnawał, więc...
ORSOLA: Ale z pewnych spraw się nie żartuje!
PRUDENZIA: (Obejmując Orsolę) Biedaczka, ona jest zbyt wrażliwa...
ANNA BIANCHINI: Być może dlatego, że niektóre rzeczy nazbyt blisko jej dotyczą. (Zwracając się do Orsoli) Nieprawdaż?
LENA: (Obejmując Orsolę) Zechcecie zostawić ją w spokoju?
ORSOLA: (Do Anny Bianchini) Być może pewne sprawy mnie dotyczą. (Groźnie, zła) I co z tego?
PRUDENZIA: (Wtrąca się) A więc niech cię diabli porwą! Już wystarczy! Skończymy tę rozmowę?
ORSOLA: Jesteś głupia, jak bydlę! (Uwalnia się z ramion Leny i zamierza się na Prudenzię)
FILLIDE: (Interweniuje) Ej, ej! Spokojnie! Zanosi się tutaj na coś niedobrego. Dlaczego stąd nie wyjdziemy, na mieście zaraz zaczynają świętować!
LAVINIA: Jeśli macie ochotę iść na Piazza Navona, na stronę sędziów, to bardzo proszę, ale beze mnie. Nie mam zamiaru oglądać tych wszystkich nikczemników otoczonych cyganami i żebrakami.
FILLIDE: Nie, nie, pójdziemy na stronę kotlarzy. Macie dyby, te na biodra, na żarty? A więc tam pójdziemy.
ANNA BIANCHINI: A gdybyśmy zamiast tego poszły do gospody pod Turczynem, do Trinca, spotkać Orazia i Prosperina?
FILLIDE: Ty i ten twój Prosperino!
ANNA BIANCHINI: Chcesz skończyć jak Madolina? Z głownią w...
FILLIDE: Nie!
ANNA BIANCHINI: A więc bądź cicho, a my chodźmy gdzie nogi poniosą. (Śmieją się wszystkie, niektóre zabierają się do wychodzenia, kiedy przyjeżdża woźnica ciągnąc za sobą wózek ręczny. Wszystkie się zatrzymują.)
WOŹNICA: Dość tych żartów! Uciszycie się wreszcie? Ludzie śpią o tej porze! (Równocześnie przechodzi tamtędy żebrak)
ŻEBRAK: Piękne niewiasty! Jedna w jedną! Wziąłbym je na raz wszystkie, aby nasycić się na cały rok.
PRUDENZIA: (Przerywa) A czym byś zapłacił? Uzbieraną jałmużną? Zatrzymaj ją sobie! Poza tym idź się umyć do przytułku, nie czujesz, że śmierdzisz jak padlina?
ŻEBRAK: (Zwraca się do woźnicy) Wywieź precz wszystkie te prostaczki!
ORSOLA: Odezwał się ten, który studiował na uniwersytecie.
ŻEBRAK: Nie, ale w kolegium kaprańskim, u jezuitów studiowałem!
WOŹNICA: (Podnosząc kij) Uciekaj stąd, nędzniku, pókim dobry!
ŻEBRAK: (Wychodzi mamrocząc coś) Jestem szanowanym obywatelem Rzymu z całym moim dobytkiem. Nie jestem pielgrzymem i nie mieszkam, jak wy, dziwki na Piazza Padella, w złodziejskiej melinie, pełnej lizusów, dającej tajne schronienie kochankom, jak wam z tymi łajdakami z wojska! (Wyniośle) Ja mieszkam w gliniance!
PRUDENZIA: (Zbliżając się do żebraka, agresywna) Odejdź, idź do przytułku dla ubogich umyć się, mówiłam Ci już, śmierdzielu! I lepiej przepłukaj sobie usta!
LAVINIA: (Ciągnąc Prudenzię za ramię) Zostawże go! Nie widzisz, że to ubogi biedak? Nie warto!
FILLIDE: (Przechadzając się wyniośle) A wiesz, że Michelangiolo pewnej nocy, razem z Onoriem, przyszli zaśpiewać mi serenadę, jak narzeczonej?
LENA: Doprawdy?
FILLIDE: A potem jeszcze zaproponował mi, abym dla niego pozowała. Coś mi się zdaje, że ma nowe zamówienie, na obraz jakiejś świętej. (Podnosi głos) Wiecie, byłam już raz modelką do...
WSZYSTKIE: (Chórem, poza Anną i Leną) Świętej Katarzyny!
ANNA BIANCHINI: Mnie natomiast upatrywał na Pokutującą Magdalenę, po tym jak pozowałam do...
WSZYSTKIE: (Chórem, poza Fillidą i Leną) Madonny uciekającej do Egiptu!
LENA: Wystarczy! Przestaniecie już?
ANNA BIANCHINI: I kto to mówi? Nic, nic, nie pamiętasz już Madonny z Loreto?
ORSOLA: Jesteś zazdrosna?
PRUDENZIA: A kto by ci dotknął tego twojego Michelangiola! Trzymaj go sobie, nędznego artystę od siedmiu boleści, z rozpaloną głową, który cały swój zarobek trwoni z innymi kobietami i po knajpach. A niby co z takim robić!
WSZYSTKIE: (Wsiadają na wóz, z wyjątkiem Leny, która idzie za nimi piechotą. Opuszczają scenę ciągnięte przez woźnicę, śpiewając wesoło)
-------------------------------------------------------------------------------------
Scena Ósma: RELACJA
Gwar pospólstwa, muzyka, tańce. Jest karnawał. Caravaggio i Lena wchodzą do pracowni roześmiani; zabawiają się goniąc jedno drugiego. Rok 1606.
LENA: „Kiedy karnawał każdy żart tynfa wart. (Śmieje się)
CARAVAGGIO: Koniec żartów, wróć do tej pozy, co za poprzednim razem (Lena powraca do pozowania). Więcej pogody, pogody, uśmiechaj się. Obejmuj Dzieciątko z afektem! (Ona stosuje się do życzenia) O, właśnie tak! (Caravaggio odchodzi do sztalugi)
LENA: (poruszyła się).
CARAVAGGIO: (podbiega do niej) Nie ruszaj się, miej odrobinę cierpliwości, w przeciwnym razie „Madonna dei Palafrenieri” zmieni się w „Boginię ciemnych mocy”! (Wraca do pracy)
LENA: Musisz być dla mnie wyrozumiały. Nie jestem ani twoim Mariem ani jak twoim Lionellem. Nigdy nie pozowałam wcześniej, chociaż proponowali mi to inni artyści, w dużej mierze moi klienci i adoratorzy.
CARAVAGGIO: Dobrze, dobrze, ale teraz nie ruszaj się!
LENA: (Poruszyła się)
CARAVAGGIO: (Kopie ze złością jedno z krzeseł, przewracając inne przedmioty)
LENA: Możliwe, abyś zawsze był tak porywczy? Nigdy nie jesteś w stanie zapanować nad sobą!
CARAVAGGIO: To dlatego, że ty nie pojmujesz, czym jest udręka, rozpacz, złość, samotność.
LENA: Nie! Ale to ty szukasz samotności i rozterek. Wszędzie widzisz wrogów, nawet tam, gdzie ich nie ma. Chciałbyś ich zmiażdżyć swoim gniewem i złością.
CARAVAGGIO: Jest chyba tak, jak mówisz! Ale ja jestem z tych, którzy wierzą, którzy chcą poznać rzeczywistość do głębi, których pożywieniem jest codzienność. Nawet na moich płótnach przywołuję codzienność, zdarzenia, każdą chwilę… ciebie! Nie jestem filozofem jak Carracci, Annibale, żywe wcielenie Rafaela, męczennik swojej wzniosłej sztuki. Pogrzebany pod swoimi mozolnymi rysunkami, pod „studiami tworzonymi ku rozrywce”, jak sam je nazywa, które nadają się tylko do czyszczenia rondli i rozniecania ognia pod kuchnią. Ja nie potrzebuję żadnych szkiców, rysunków przygotowawczych! Ja maluję „alla prima”, bez retuszy. Moje postacie są poza wszelką manierą. Zrodzone z kolorów, a moje kolory są czyste. Do diabła z jego „lunetami”, jego pejzażami, jego „metodą”, z jego wszystkimi uczniami! Malarstwo nie jest rozrywką!
LENA: Dla samego siebie jesteś bezwzględny i surowy, a dla innych masz twarz posępną, ponurą i zawsze gniewną. Spójrz na własne obrazy, na postacie o zaciśniętych ustach, które nigdy nie odsłaniają zębów, nawet w najlżejszym uśmiechu.
CARAVAGGIO: Milcz!
LENA: Nie, bo mam ci coś jeszcze do powiedzenia! Nic nie wiem o tobie, widuję cię czasem, jak przemykasz przez Piazza Navona, nie wiem, gdzie mieszkasz, spotykamy się tutaj, w twojej pracowni ukradkiem, jak para złodziejów. I tylko dlatego, że pewna osoba, jak notariusz Pasqualone, czyni mi propozycję, ty decydujesz się go znieważyć i ugodzić szpadą jak barbarzyńca. A potem znikasz. I kiedy rozpytuję o ciebie twoich
przyjaciół, dowiaduję się, że byłeś w więzieniu i że uciekłeś z miasta. Potem ni stąd ni z owąd pojawiasz się, bez żadnego wyjaśnienia, żadnego komentarza, aby znowu pracować ze mną, jak gdyby nigdy się nic nie stało.
CARAVAGGIO: (Chce wyjść z pracowni, ona zatrzymuje go, obejmując)
LENA: Dlaczego mnie nie słuchasz? Liczyłam na to, ze przy tobie odnajdę dom, rodzinę, miłość. Nie mam na świecie nikogo oprócz ciebie. Czy możliwe, abyś nie wiedział, że cię kocham? Przynajmniej raz nie odwracaj się ode mnie. Przecież ty także jesteś sam, tak jak ja. Dokąd chcesz iść?
CARAVAGGIO: (Uwalnia się od niej i wychodzi)
LENA: Odszedł, odszedł tylko po to, aby uciec od samego siebie. (Do siebie) Kardynał Del Monte wie co z nim począć, zna wiele sposobów, by coraz to wyciągać go z więzień i z kłopotów, udzielać mu gościny w swoim domu, znosić jego humory i jego długie i męczące okresy milczenia. Widziałaś? Poszedł sobie! Co ja tu jeszcze robię? Przecież i tak prędko nie wróci!
Scena Dziewiąta: ZGODA
Pracownia Caravaggia. Wchodzi kardynał Del Monte w momencie, kiedy Lena szykuje się do wyjścia. Rok 1606.
KARD. DEL MONTE: (Wchodzi na scenę) Witaj, niewiasto. Szukam tego łotra, tego wolnego ducha, Michelangiola. Nie ma go tutaj?
LENA: Witaj, Eminencjo, właśnie przed chwilą wyszedł. Czy znowu napytał sobie jakiś kłopotów?
KARD. DEL MONTE: Widząc, ze spotykam cię tutaj, muszę ci o czymś powiedzieć! (Odkrywa obraz.) To jesteś ty?
LENA: Na to wygląda, Eminencjo.
KARD. DEL MONTE: Jego ideał kobiety. Bez pozłoty, bez retorycznych upiększeń, dziewczyna z gminu, jednym słowem kwiat urody rozkwitły pośród zmiennych kolei losu, spontaniczny i gwałtowny, surowy i niczym nie przystrojony, sam pośrodku dramatu. (Zakrywa obraz). Jak widzisz, wiem o wszystkim, co istnieje się między wami.
LENA: Ale…
KARD. DEL MONTE: Nie o tym chciałem mówić, raczej o nim i o barbarzyństwie, które szerzy się w Rzymie. W tym mieście, gdzie ludzie po większej części żyją w barakach albo grotach, odziani w łachmany albo w skóry, z twarzami naznaczonymi głodem, chorobami, pozbawieni jakiejkolwiek nadziei, rośnie liczba mętów i Michelangiolo często, nazbyt często, pojawia się wśród nich, aby wzniecać tumulty i bijatyki w gospodach, zaułkach, stacjach pocztowych, na budowie bazyliki San Pietro.
LENA (Powściągliwie): To prawda, Eminencjo, ale jego ekscesy są zawsze odpowiedzią na gwałty zadawane przez innych.
KARD. DEL MONTE: (Znowu przybliża się do obrazu) Ta jego obsesja portretowania kobiet z gminu w spódnicach podkasanych jak u praczek… Powtarzam ci, moja droga. Ulice stały się doprawdy niebezpieczne dzięki wszystkim tym łotrom i wiejskiemu plebsowi, że władze zachęcają cudzoziemców do oddawania swoich trzosów pod opiekę bankierom. Włóczenie się nocą po zaułkach jest zgoła prowokujące. Nawet papież podczas ceremonii musi zachowywać największą ostrożność. W obawie przed otruciem zanim wypije kielich podczas mszy świętej, nasz Ojciec Święty musi posługiwać się fistułą i retortą. (Spogląda wokół.) Popatrz na tę pracownię! Jeden łojowy kaganek i światło pozbawione blasku, które płynie z góry i sprawia, że to, co jasne jaśnieje jeszcze bardziej, mrok staje się jeszcze bardziej czarny, a ściany zdają się pokryte sadzą.
LENA: Eminencja niepokoi się, ponieważ jest karnawał i obawia się, aby na Zatybrzu „jego” Michelangiolo nie wdał się w jakąś awanturę.
KARD. DEL MONTE: „Mój” Michelangiolo jest cudowną istotą, o zdrowych zasadach, ale o umyśle niespokojnym, mrocznym i częstokroć popędliwym. Odziewa się w szlachetne i kosztowne szaty, ale nosi je tak długo, dopóki nie zamienią się w ostatnie łachmany. Bywa, że kładzie się do łóżka z puginałem u boku i często zastaję go, kiedy jada na swoich płótnach, a tak, używając ich zamiast obrusa… Przypomina bardziej zbira niż artystę! Trzeba mu pomóc! On pracuje intelektem, ale jest zmienny w nastrojach, roztargniony, zbyt często nieobecny.
LENA: Wiem, wiem o tym dobrze, Eminencjo. O choćby teraz, starczy drobnostka aby przerwać mu pracę. Zabrał się stąd z wściekłością. I gdziekolwiek idzie, wszędzie pozostawia ślady swego wzburzonego umysłu! Strzeżemy go, o ile on boi się sam siebie. Ja zresztą w sposób szczególny.
KARD. DEL MONTE: I właśnie dlatego rozmawiam tutaj z tobą. Ponieważ kochasz go, a kochasz go, czyż nie prawda?, spróbuj mu pomoc! Nie prowokuj go, lecz staraj się go zrozumieć, komuś takiemu jak on, przy całym jego talencie, trzeba dodawać odwagi. Ja mogę go utrzymywać, ale ty musisz mu pomóc, dodawać mu pewności. Młody człowiek, który boi się samego siebie, jest bardziej skłonny usłuchać kobiety, jak ty chociażby, niż takiego jak ja mężczyzny. Do tej pory zresztą udawało mi się jedynie osłaniać jego występki, jak Tybr, który kryje zwłoki topielców. Ty mogłabyś im zapobiec. (Wychodzą)
LENA: To takie trudne, Eminencjo. (Podczas gdy oddalają się:) Proszę pomyśleć, ja nawet sugerowałam mu… Eminencja zna dobrze tę nową modę zdobienia ścian pałaców malowidłami. Taki obyczaj stwarza malarzom wspaniałą szansę zbycia swoich obrazów. Dzięki takiej pracy mógłby żyć dostatnio i spokojnie. Jak Eminencja sądzi?
KARD. DEL MONTE: (Przytakuje).
LENA: Ale cóż, odpowiedział mi: „Ja nie maluję po to, aby moje obrazy zasłaniały stare obicia. To zajęcie dobre dla lakierników.” Brak mi już wszelkiej nadziei…
KARD. DEL MONTE: Wiem, dzieweczko. (Schodzi ze sceny)
PIERWSZY INKWIZYTOR: (Głos poza sceną): Michelangiolo Merisi był ścigany przez wielu wierzycieli, jak ambasador rodziny Este, Masetti, z powodu zaliczek wziętych za obrazy, których nigdy potem nie namalował. Ale zabójstwo, do którego doszło w Rzymie, na Polu Marsowym, było przestępstwem najcięższym. Caravaggio, z powodu sprzeczki wynikłej w trakcie gry między dwiema rywalizującymi drużynami, zamordował Ranuccio Tommasoniego z Terni.
-------------------------------------------------------------------------------------
Se il nostro spettacolo “L’Uomo Caravaggio” per ora si fermerà, la nostra Compagnia Teatrale “Esperiente” deve andare avanti. Quando "L'Uomo Caravaggio" riprenderà a replicare, interromperemo le prove dei nuovi spettacoli e replicheremo! Questa sarà sempre la politica della nostra Compagnia Teatrale "Esperiente"! Prossimi spettacoli: Pirandello, Majakovskij, Shakespeare.
Jeśli zaprzestaniemy teraz wystawiania naszego spektaklu "L’Uomo Caravaggio", nasza Grupa Teatralna "Esperiente" musi rozwijać się dalej. Kiedy "L’Uomo Caravaggio" wróci ponownie na scenę, przerwiemy próby nowych spektakli i będziemy go powtarzać! Taka zawsze będzie polityka naszej grupy Teatralnej "Esperiente"! Najbliższe przedstawienia: Pirandello, Majakowski, Szekspir.
If our show "L’Uomo Caravaggio" will stop for now, our Theater Company "Esperiente" must go on. When "L’Uomo Caravaggio" will continue to respond, we will stop the testing of new shows and replicate. This will always be the line of our Company "Esperiente "! Next shows: Pirandello, Mayakovskij e Shakespeare.
În cazul în care show-ul nostru "L’Uomo Caravaggio" se va opri pentru moment, ne Theater Company "Esperiente" trebuie să meargă mai departe. Când "L’Uomo Caravaggio" va continua să răspundă, ne vom opri la testarea de spectacole noi şi reproduce! Acest lucru va fi întotdeauna de politica companiei noastre "Esperiente"! Arată viitoare: Pirandello, Shakespeare, Maiakovski.
Если наше шоу "л’Yomo Караваджо" остановится на данный момент, наша театральная труппа "Oпыт" должно продолжаться. Когда "л’Yomo Караваджо" будет и впредь реагировать, мы прекратим тестирования новых шоу и копировать! Это всегда будет политика нашей компании "Oпыт"! Предстоящие показывает: Пиранделло, Маяковский, Шекспира.
Si nôtre spectacle "L’Uomo Caravaggio" s'arrête pour le moment, nôtre Compagnie de Théâtre «Esperiente» doit se poursuivre. Quand "L’Uomo Caravaggio" continuera à répondre, nous allons arrêter le test de nouveaux spectacles et nous allons de nouveau reproduire! Ça sera toujours la politique de nôtre Compagnie de Théâtre "Esperiente"! Pièces à venir: Pirandello, Shakespeare, Maïakovski.
Si nuestro programa "L’Uomo Caravaggio" se detendrá por ahora, nuestra Compañía de Teatro "Esperiente" debe continuar. Cuando "L’Uomo Caravaggio" continuará respondiendo, vamos a detener el ensayo de nuevos programas y repetir! Esto siempre va a ser la política de nuestra empresa "Esperiente"! Próximas representaciónes: Pirandello, Maiakovski, Shakespeare.
("Show must go on", Lettera del 6 febbraio 2011 di Alberto Macchi, Direttore Artistico della Compagnia Teatrale Italiana "Esperiente" di Varsavia, per l'Europa)
-------------------------------------------------------------------------------------
CARAVAGGIO400
del 24/luglio/2009
In Polonia in preparazione una piece teatrale su Caravaggio
In preparazione a Varsavia una pièce teatrale su Caravaggio da parte del "Teatro Permanente" dell'autore e regista italiano Alberto Macchi previsto per la seconda parte del 2010 ...
Replica dello spettacolo "L'Uomo Caravaggio" di Alberto Macchi
Il Gruppo teatrale italiano "Esperiente" di Varsavia, l'Istituto Italiano di Cultura di Varsavia e l'Associazione "Italiani In Polonia" sono lieti di invitarvi alla replica dello spettacolo in italiano "L'Uomo Caravaggio" di Alberto Macchi.
Venerdi 4 Febbraio 2011 ore 20:30
presso il TEATRO „ORATORIUM” Ul. Kawęczyńska 53, Varsavia Praga-Północ.
Entrata libera.
(Associazione Italiana in Polonia, News Letter del 3 febbraio 2011)
ISTITUTO ITALIANO A VARSAVIA
THE MAN CARAVAGGIO - THEATRE IN ITALIAN
The Italian Institute in Warsaw invites all Italian speaking expats for a play of Alberto Macchi L'uomo Caravaggio (The man Caravaggio). Italy celebrates 400th anniversary of death of the great painter by organising numerous plays, exhibitions and events about Caravaggio.
Date: February 4th, 8:30pm
Venue: Oratorium Theatre, Kaweczynska 53 (Praga Polnoc)
Tickets: free admission, subject to availability
DOM KULTURY ŚWIT
Włoska Grupa Teatralna "Esperiente". Spektakl: “L'Uomo Caravaggio” (20 marca, godz. 17:00)
Dom Kultury "Świt" - 03-371 Warszawa, ul. Wysockiego 11 - tel. (+48) 022 811-01-05, (+48) 022 811-11-09 - fax (+48) 022 811-04-24 - internet: www.dkswit.com.pl - e-mail: swit@dkswit.com.pl
Włoska Grupa Teatralna "Esperiente" działająca w Warszawie przy Stowarzyszeniu Italiani in Polonia zagości na scenie Domu Kultury Świt ze spektaklem "L'Uomo Caravaggio". Chodzi o sztukę napisaną przez dramaturga i reżysera spektaklu Alberto Macchi na upamiętnienie 400 rocznicy śmierci włoskiego malarza. Spektakl potrafi przykuć uwagę widza przez całe półtorej godziny spektaklu. Składa się z pozornie niezależnych fragmentów, które podążają za wspomnieniami głównej bohaterki. Wszystkie te wątki prowadzą do jednego motywu, którym jest samotność, na jaką skazany był malarz. Caravaggio ukazany został jako osoba nadzwyczajna zarówno jako człowiek, kochany przez jedną z bohaterek, Lenę, zarówno jako artysta, podziwiany i otoczony opieką Kardynała Del Monte. Sztuka w niezwykle obrazowy sposób ukazuje dramatyzm życia artysty, który najlepiej opiszą komentarze znanych historyków sztuki, zebranych przez reżysera i autora tej jednoaktówki:
Caravaggio nie ucieleśniał świętości w swoich obrazach; a wręcz odwrotnie – wyświęcił cielesność; nie malował tylko rzeczywistości, on tworzył z rzeczywistością związek w dramatyczny i bardzo bezpośredni sposób.
Nie był człowiekiem porywczym i malarzem wyklętym; jego agresja rodziła się zawsze w odpowiedzi na agresję innych osób i kiedy zabił Ranuccio Tommasoni, zrobił to z orbonie własnej.
Nie był samotnikiem; ale człowiekiem ceniącym wolność, dlatego też często przebywający w towarzystwie swojej własnej samotności.
Nie miał popędliwego temperamentu; był raczej człowiekiem prostym, otwartym i oddanym, który brzydził się głupotą i nieuczciwością.
Słownictwo używane w spektaklu może być trudne dla widza, który nie zawsze jest w stanie zrozumieć oraz docenić archaiczny język włoski. Wiele wyrażeń zaskakuje nawet widza włoskiego. Dlatego też fragmenty kolejnych epizodów zostaną wytłumaczone przez polskiego narratora, dzięki czemu spektakl stanie się zrozumiały również dla widza, który nie zna języka włoskiego. Każdy doceni jednak jedyną w swoim rodzaju malowniczość barw głosu, świateł i kolorów użytych na scenie.
Po spektaklu odbędzie się spotkanie z rezyserem, podczas którego odpowie on na pytania publiczzności.
AISE - AGENZIA ITERNAZIONALE STAMPA ESTERO
"L'UOMO CARAVAGGIO" DI ALBERTO MACCHI DOMENICA A VARSAVIA
VARSAVIA\ aise\ - Il Gruppo teatrale italiano "Esperiente", Casa della Cultura "Swit" di Varsavia e l'Associazione "Italiani In Polonia" promuovono la replica dello spettacolo "L'Uomo Caravaggio" di Alberto Macchi, domenica prossima 20 marzo. Lo spettacolo inizierà alle 17.00 nel teatro della Casa di Cultura Swit all’11 di via Wysockiego a Varsavia.
"Questa – scrive l’associazione "Italiani in Polonia" – potrebbe essere l'ultima chance per vedere "L'Uomo Caravaggio" [a Varsavia]. Una buona notizia per tutti quei cultori della cultura che non posseggono la conoscenza della lingua italiana - questa volta sulla scena apparirà un narratore polacco". (aise, Venerdì 18 Marzo 2011 13:11)
VIDEO PROVE 6a SCENA DE "L'UOMO CARAVAGGIO" AL TEATRO MARCONI DI VARSAVIA:
LABORATORIO TEATRALE DELL'ASSOCIAZIONE "ITALIANI IN POLONIA"
Dal 15 settembre al 15 dicembre. Finalizzato alla creazione di una Compagnia teatrale stabile
L'Associazione Italia in Polonia intende creare un laboratorio tetrale, diviso in più corsi, finalizzato alla creazione di una compagnia teatrale stabile.Questa sezione sarà diretta dal M° Alberto Macchi, romano, affermato autore e regista di Teatro, che opera ormai professionalmente da molti anni, non solo a Roma e in Italia, ma anche in Polonia e in altri stati europei.
L'attività si svolgerà a Varsavia, i Corsi di Teatro saranno tenuti dallo stesso Macchi il quale si avvarrà di collaboratori italiani e polacchi, esperti nelle varie discipline teatrali.
Tali Corsi, che si distinguono in due livelli: "per Professionisti"� e "per Principianti"�, sono aperti a tutti: italiani, polacchi, giovani, adulti.
Essi saranno costituiti da lezioni serali teorico-pratiche della durata di due ore ciascuna, per due volte alla settimana, e si svolgeranno, in questa prima fase, dal 5 maggio al 30 Giugno 2009. Alla fine dei due mesi, dopo un Saggio di Fine Corso, verrà rilasciato un Attestato di Frequenza. Un Secondo Corso è previsto dal 15 settembre al 15 dicembre 2009.
Le Materie di Studio sono prevalentemente: Dizione, Giusta Respirazione, Impostazione della Voce, Recitazione, Nozioni di Canto, Gestualità , Mimo, ma anche Cenni di Storia del Teatro, Drammaturgia, Sceneggiatura, Scenografia, Costumi, Luci, Fonica, Foto di Scena.
Il testo su cui si lavorerà sarà la pièce teatrale "Caravaggio"�, in un work-in-progress sul pittore barocco del XVI-XVII secolo, al fine di una messa in scena nel prossimo anno, in vista delle Celebrazioni del 2010 per l'Anniversario dei 400 anni dalla sua morte.
Lo spettacolo vero e proprio, a cui parteciperanno gli allievi che si iscriveranno anche al Secondo Corso, selezionati tra quelli più meritevoli e comunque disponibili, verrà allestito in lingua polacca e in lingua italiana e debutterà in un Teatro di Varsavia, con la possibilità di replicare a Roma presso il "Teatro delle Emozioni"�.
La richiesta d'iscrizione ai Corsi di Teatro va fatta entro il 30 aprile.
THEATER LABORATORY OF THE ASSOCIATION "ITALIANS IN POLAND"
The Association of Italians in Poland intends to create a theater laboratory divided into several courses, which aims to build a permanent theater company. This section will be led by Maestro Alberto Macchi, Roman, said author and director of theater, which now operates from a professional many years, not only in Rome and Italy, but also in Poland and other European states.
The activity will take place in Warsaw, the courses will be required by Macchi itself, which will make use of Italian and Polish colleagues, experts in the various plays.
These courses, which are divided into two levels: "for Professionals" and "Beginners" are open to all Italians, Poles, young, adults.
They will consist of theoretical lessons and practical evening lasting two hours each, twice a week, and will take place in this first phase, from May 5 to 30 June 2009. At the end of two months, after an End of Course tests will be issued a Certificate of Attendance. A Second Course is scheduled from 15 September to 15 December 2009.
The study subjects were primarily: Diction, Just Breathing, Setting the Voice, Acting, Singing Concepts, Gestures, Mimo, but also History of the Theater, Drama, Screenplay, Production Designer, Costume, Lighting, sound, photos, pictures of scene.
The text on which work will be the play "Caravaggio", in a work-in-progress on the Baroque painter of the XVI-XVII century, to a staging next year, ahead of celebrations for the 2010 's anniversary of 400 years after his death.
The show itself, involving students who subscribe to the Second Course, selected from those most worthy and available, will be prepared in Polish and English languages and will debut in a Theater of Warsaw, with the possibility of replicating in Rome at the Teatro delle Emozioni".
The request for registration in courses must be made within Theaters April 30.
(Mario Primo Cavaleri, Quisicilia - giugno 2011)
RITRATTI DI CARAVAGGIO CERTI, PROBABIBLI E IMPROBABILI:
Incisione tratta da un disegno di Joachim von Sandrart, 1675/79
Olio su tela di Caravaggio in "Davide e Golia", prima metà del Seicento
Olio su tela di Caravaggio nel "Martirio di Matteo", seconda metà del Cinquecento
Incisione dal Libro "Vite dei Pittori " di Giuseppe Bellori, prima metà del Seicento
Disegno di Joachim von Sandrart, seconda metà del Seicento
Incisione del XIX secolo
Incisione del XIX secolo
Incisione di Achille-Jacques-Jean-Marie Devèria, del 1845
Incisione di Henri Simon Thomassin, del 1727
Affrresco nella Chiesa di Santa Prassede a Roma, prima metà del Seicento
Incisione di Ferdinand Delanoy, srconda metà dell'Ottocento
Olio su tela di Caravaggio nel "Bacchino malato", seconda metà del Cinquecento
Disegno di Ottavio Leoni, prima metà del Seicento
Incisione del XIX secolo.
Successo de ”L’UOMO CARAVAGGIO” di Alberto Macchi
con la Compagnia Teatrale Italiana “Esperiente” di Varsavia
con la Compagnia Teatrale Italiana “Esperiente” di Varsavia
Lo spettacolo teatrale “L’Uomo Caravaggio”, in scena a Varsavia per commemorare il 400mo anniversario dalla morte del pittore milanese famoso in tutto il mondo, benché recitato in lingua italiana, ha richiamato un pubblico composto da italiani e polacchi. Hanno onorato la serata, con la loro presenza S.E. l’Ambasciatore d’Italia in Polonia Dott. Aldo Mantovani, la Direttrice dell’Istituto Italiano di Cultura a Varsavia Dott.ssa Paola Ciccolella, l’attrice Alicja Wolska e altri personaggi polacchi del mondo dello spettacolo e della cultura. La Compagnia “Esperiente” sorta a Varsavia, in seno all’Associazione “Italiani in Polonia”, è composta da italiani, polacchi, russi e rumeni ed è aperta ad accogliere artisti di qualsiasi nazionalità. (Alessandro Vanzi, Articolo su "Gazzetta Italia", Varsavia Novembre 2010)
"L’UOMO CARAVAGGIO"
Nota di Regia dello Spettacolo Teatrale andato in scena a Varsavia nel novembre 2010
Nota di Regia dello Spettacolo Teatrale andato in scena a Varsavia nel novembre 2010
Il Martirio di Matteo
Olio su tela di Michel Angiolo Merisi
Questo lavoro teatrale, che misi in scena in Prima Mondiale al Teatro Centrale di Roma nel 1992, sottoposto ad un costante work-in-progress nel corso degli anni, oggi scaturisce comunque dalla vita del pittore: la storia di un uomo in tutta la sua complessità psicologica; tant’è che ho voluto intitolarlo ancora “L’Uomo Caravaggio”, ovvero come il mio libro pubblicato a Roma nel 1995 dalla Casa Editrice AETAS, scritto di concerto con la Prof.ssa Mina Gregori e con la prefazione della Prof.ssa Stefania Macioce.
Pertanto la mia attenzione, in questa pièce teatrale è stata incentrata, anche stavolta, a mettere in risalto l’espressione dei valori dell’”uomo” più che del “pittore”, un uomo che aborriva la stupidità, l’imbecillità, pertanto spesso solo, “in compagnia della sua sola solitudine”, definito, nell’ambiente degli artisti del suo tempo “più uno sgherro che un pittore”. Invece non era un tipo rissoso e un “pittore maledetto”: le sue aggressioni erano sempre in risposta alle violenze degli altri”. Come pittore poi non ha umanizzato il sacro, con i suoi dipinti; semmai ha fatto esattamente il contrario: ha sacralizzato l’umano”.
Il mio compito, in ogni caso, non è quello del critico, dello storico o dello storico dell’Arte, ma dell’uomo di Teatro incline a frugare nelle più recondite pieghe dell’animo umano, minatore nelle cave dei sentimenti; approdato, per la tenace ricerca, in quella miniera inesauribile che certamente furono il cuore e la mente di Caravaggio.
Pertanto questa pièce teatrale è teatro di parola e insieme d’immagine, una fiction di atmosfere e di rievocazioni oniriche, con un momento pasoliniano, dove dal fondo disadorno della scena, a volte, balzano figure shakespeariane, crocefisse nello spazio e inchiodate dalla luce.
Fatto eccezionale: tra le musiche di scena figurano alcuni mottetti e madrigali tratti dagli spartiti dipinti da Michelangelo Merisi nel “Suonatore di liuto“ e nel “Riposo nella fuga in Egitto”.
Buon Divertimento! (Alberto Macchi, Nota di Regia, Varsavia Novembre 2010)
Sukces „L’Uomo Caravaggio”
Spektakl Alberta Macchiego i Włoskiej Grupy Teatralnej „Esperiente” z Warszawy
Spektakl Alberta Macchiego i Włoskiej Grupy Teatralnej „Esperiente” z Warszawy
Przedstawienie „L’uomo Caravaggio” (Człowiek Caravaggio) zaprezentowane w Warszawie dla upamiętnienia czterechsetnej rocznicy śmierci mediolańskiego malarza, mimo że wystawione w języku włoskim, przyciągnęło liczną polsko-włoską publiczność. Wieczór uświetnili swą obecnością Ambasador Włoch w Polsce Aldo Mantovani wraz z małżonką, dyrektor Włoskiego Instytutu Kultury w Warszawie Paola Ciccolella, aktorka Alicja Wolska i inni przedstawiciele świata kultury.
Grupa „Esperiente” powstała w Warszawie w ramach Stowarzyszenia Włochów w Polsce. Składa się z artystów z Włoch, Polski, Rosji i Rumunii i jest otwarta na osoby wszystkich narodowości.
Oto komentarz Alberta Macchiego autora sztuki i reżysera: „Spektakl ten miał swoją premierę w Teatro Centrale w Rzymie w 1992 roku, ale z biegiem lat prace nad nim trwały. Życie malarza jest inspiracją do pokazania historii człowieka w całej jego psychicznej złożoności. Dlatego zdecydowałem się nadać przedstawieniu tytuł „Człowiek Caravaggio”, tak jak mojej książce opublikowanej przez wydawnictwo AETAS w Rzymie w 1995 roku, napisanej w porozumieniu z prof. Miną Gregori i opatrzonej wstępem prof. Stefanii Macioce.
Także w spektaklu chciałem zwrócić uwagę bardziej na człowieka niż malarza. Człowieka, który brzydził się głupotą, przez co bywał często odosobniony „w towarzystwie jedynie swojej samotności”. Środowiska artystyczne tamtych czasów określały go jako „raczej zabijakę niż malarza”. Tymczasem nie był to człowiek skory do przemocy ani „malarz wyklęty”: jego wybuchy były zazwyczaj reakcją na agresję ze strony innych. W swoich obrazach nie odebrał świętości przedstawianym tematom, wręcz przeciwnie uświęcił to, co ludzkie. W każdym razie moja praca to nie praca krytyka, historyka czy historyka sztuki, ale człowieka teatru, poszukiwacza w najgłębszych zakamarkach ludzkiej duszy, w jaskiniach uczuć, który dotarł dzięki wytrwałym badaniom do bezdennej kopalni, jaką były serce i umysł Caravaggia. Ten spektakl to jednocześnie teatr słowa i obrazu, różnych klimatów, onirycznych odniesień, w którym odnaleźć można również inspirację sztuką Pasoliniego, kiedy w głębi sceny pojawiają się szekspirowskie postacie, zatrzymane w przestrzeni i oświetlone reflektorami”.
"Kontynent Warszawa - Warszawa Wlielu Kultury"
(Giovanni Genco - Tłumaczenie: Ola Pomarańska)
Le succès de „Caravaggio: l’Homme”
Un spectacle d’Albert Macchi et du Groupe Théâtral Italien « Esperiente » de Varsovie.
Un spectacle d’Albert Macchi et du Groupe Théâtral Italien « Esperiente » de Varsovie.
Le spectacle : « L’homme de Caravaggio » a été présenté à Varsovie pour commémorer le quatre centième anniversaire de la mort du peintre milanais. Malgré que la pièce ait été présentée en langue italienne, elle a attiré le public polaco-italien. La soirée a été honororée par la présence de personnes importantes comme Aldo Mantovani, Ambassadeur d’Italie en Pologne, sa femme, Paola Ciccolella, directeur de l’Institut Italien à Varsovie, Alicja Wolska, actrice et d’autres représentants du monde de la culture.
Le groupe « Esperiente » est né à Varsovie dans le cadre de l’Association des Italiens en Pologne. Il se compose d’ artistes venus d’Italie, de Pologne, de Russie et de Roumanie mais il est ouvert à toutes les nationalités. Voici le commentaire d’Albert Macchi, l’auteur de la pièce et le metteur en scene. « Ce spectacle a eu sa première au Théâtre Central à Rome en 1992 mais on travaillait dessus depuis des années. Je me suis inspiré de la vie du peintre pour montrer l’histoire de l’homme dans sa complexité psychique. C’est pourquoi je me suis décidé d’intituler cette pièce : « L’homme Caravaggio » tout comme mon livre publié par la Maison d’Editions AETAS à Rome en 1995, écrite en collaboration avec la professeur Mina Gregori et muni d’une préface de Stefanie Macioca. Dans le spectacle aussi je voulais faire plus attention à l’homme qu’au peintre. A l’homme que la bêtise dégoûtait c’est pourquoi il était souvent solitaire « dans la compagnie de sa solitude uniquement ». Il était désigné par le milieu des artistes de cette époque-là comme fanfaron. Cependant, il n’était pas un homme de tempérament violent ni un « peintre maudit » . Son caractére violent était une réaction face à l’agression des autres. Il n’a pas enlevé le caractére sacré aux sujets présentés. Au contraire, il a sacralisé tout ce qui était humain. De toute façon, mon travail n’est pas celui d’un critique, d’un historien ou d’un historien de l’art mais de l’ homme de théâtre, du chercheur qui a exploité dans les cavités les plus profondes de l’âme, dans les profondeurs des sentiments qui y est arrivé grâce aux études approfondies de l’âme et de l’esprit de Caravaggio. Ce spectacle est en même temps le théâtre de la parole et de l’image, des atmosphères différentes, des références oniriques où on peut trouver l’inspiration de l’art de Pasolini, quand au deuxième plan de la scène les personnages de Shakespeare apparaissent, arrêtés dans l’espace et illuminés par les reflecteurs »
"Kontynent Warszawa - Warszawa Wlielu Kultury"
(Giovanni Genco - Traduction: Anna Kula)
Success of “L’uomo Caravaggio”
Theatrical performance by Alberto Macchi and the Italian Theatrical Group “Esperiente” from Warsaw
The performance “L’Uomo Caravaggio” (Caravaggio: The Man) took place in Warsaw to commemorate 400th death anniversary of the painter from Milan. Although the play was performed in Italian, it attracted a wide Polish-Italian audience. The splendour was added to this evening by the presence of Aldo Mantovani, the Italian Ambassador to Poland, with his wife; Paola Ciccolella, the director of the Italian Institute of Culture in Warsaw; Alicja Wolska, an actress, and many other representatives of cultural circles.
“Esperiente” was formed in Warsaw on the initiative of the Association of Italians in Warsaw in Poland. It consists of artists from Italy, Poland, Russia and Romania, and is open for people of all nationalities.
Alberto Macchi, the author of the play and its director, said: ‘The performance had its premiere at the Teatro Centrale in Italy in 1992 but over the course of years it was worked on. The painter’s life is an inspiration for showing a story of a man in all his psychological complexity. That’s why I decided to give it a title “The Man Caravaggio”, just as I entitled my book published by AETAS in Rome in 1995, written in liaison with professor Mina Gregori and opened with a foreword by professor Stefania Macioce. In the performance I also wanted to focus more on a man than a painter. A man who abhorred stupidity, which often led to being isolated „only in the company of his loneliness”. The artistic circles of that time described him as “more of a ruffian than a painter”. However, he wasn’t a man apt to violence or an “accursed painter”: his outburst were usually a reaction to the aggression of others. The themes presented in his paintings weren’t deprived of holiness – quite the contrary, he sanctified what was human. Anyway, my work is not a work of a critic, historian or an art historian, but a man of theatre, an explorer of the deepest recesses of the human soul and of the caves of emotions, who, after persistent investigation, reached the bottomless mine – the heart and soul of Caravaggio. This performance is a theatre of words and images at the same time, of various atmospheres and oneiric references in which you can find inspirations from Pasolini’s works when Shakespearean characters appear from the depths of the stage, stuck in space and lit by spotlight.
"Kontynent Warszawa - Warszawa Wlielu Kultury"
(Giovanni Genco - Translated by: Iwona Białek) Koło Naukowe Języka i Kultury Włoskiej
Współpraca z łódzkim oddziałem Stowarzyszenia „Italiani in Polonia”
25. 03. 2010 r. – z inicjatywy Koła Naukowego Języka i Kultury Włoskiej UŁ TUTTI.IT w Katedrze odbyła się otwarta próba teatralna zespołu Alberta Macchiego, autora i reżysera teatralnego, działającego obecnie w Warszawie i Rzymie (A. Macchi, M. Gregori, „L’Uomo Caravaggio”).
TUTT.IT
Koło TUTT.IT powstało przy Katedrze Filologii Romańskiej w roku akad. 2008/2009 z inicjatywy studentów KFR specjalizacji włoskiej, do których dołączyli studenci innych kierunków, młodzi Włosi przebywający w Łodzi, głównie stypendyści Erasmusa, oraz lektorzy języka włoskiego w wyższych szkołach Łodzi. Jego działalność jest skierowana do wszystkich studentów i doktorantów, którzy pragną poszerzać swoją wiedzę na temat Włoch i doskonalić język włoski.
Dotychczasowe działania i plany na nowy rok akademicki
Dzięki spotkaniom Koła mieliśmy już możliwość poznać historię włoskiego feminizmu, sposoby działania włoskiej mafii oraz uczestniczyć w okolicznościowych imprezach bożonarodzeniowych i wielkanocnych. Zorganizowano projekcje filmów włoskich, wspólne wyjazdy na imprezy kulturalne do Włoskiego Instytutu Kultury w Warszawie oraz przeświąteczne spotkania z okazji Bożego Narodzenia i Wielkanocy.
W roku 2009/2010 Koło nawiązało współpracę z łódzkim oddziałem Stowarzyszenia „Italiani in Polonia”. Dzięki niej, 25. 03. 2010 r. w Katedrze odbyła się otwarta próba teatralna zespołu Alberta Macchiego, autora i reżysera teatralnego, działającego obecnie w Warszawie i Rzymie (A. Macchi, M. Gregori, „L’Uomo Caravaggio”).
W przyszłości planujemy dalsze spotkania, oraz nawiązanie współpracy z innymi organizacjami studenckimi.
Na rok 2010/2011 przewidziane są następujące działania: spotkania ze studentami Erasmusa i Włochami przebywającymi w Łodzi, badanie motywacji do nauki języka włoskiego w Łodzi i w Polsce, organizowanie seansów kina włoskiego i dyskusji w ramach Cineforum, przygotowanie wystawy „włoskiej fotografii kulinarnej”.
Władze i opieka naukowa
Opiekunami Koła są pan prof. dr hab. Artur Gałkowski i mgr Ilario Cola, funkcję przewodniczącej objęła w 2010 roku Dorota Piech, a zastępcą-sekretarzem została Aleksandra Domaracka, studentki I roku studiów magisterskich filologii romańskiej ze specjalizacją włoską.
W naszych spotkaniach bierze również udział pani mgr Rosalba Paoli, oficjalny lektor języka włoskiego, delegowany do UŁ przez Ambasadę Włoską w Polsce.
"Uniwersytet Łódzki: Katedra Fililogii Romańskiej"
Kontakt: Przewodnicząca Koła: (Dorota Piech)
Wice-przewodnicząca i sekretarz Koła: (Aleksandra Domaradzka)
I figli de "L'Uomo Caravaggio"
QUI SICILIA
28/11/2010
Caravaggio in teatro a Varsavia
VARSAVIA - Stasera alle 18 spettacolo in lingua italiana della Compagnia teatrale Esperienze dal titolo "L'Uomo Caravaggio"� di Alberto Macchi, in scena in Anteprima Nazionale al Teatro Oratorium Ul. Kawęczyńska 53, Varsavia-Praga. Ingreaao libero fino ad esaurimento posti. L'iniziatiava è dell'Associazione Italiani in Polonia
FILM E DOCUMENTARI RELATIVI AL PERSONAGGIO O AL PERIODO DI CARAVAGGIO:
“CARAVAGGIO IL PITTORE MALEDETTO”: FILM DEL 1941 - TESTO DI GOFFREDO ALESSANDRINI, GHERARDO GHERARDI, RICCARDO FREDA, AKOS TOLNAY, BRUNO VALERI - REGIA DI GOFFREDO ALESSANDRINI - CON AMEDEO NAZZARI
“CARAVAGGIO IL PITTORE MALEDETTO”: FILM DEL 1941 - TESTO DI GOFFREDO ALESSANDRINI, GHERARDO GHERARDI, RICCARDO FREDA, AKOS TOLNAY, BRUNO VALERI - REGIA DI GOFFREDO ALESSANDRINI - CON AMEDEO NAZZARI
(Immagine tratta da Cinemedioevo)
“CARAVAGGIO”: FILM DEL 1967 - TESTO DI ANDREA BARBATO E IVO PERILLI - REGIA DI SILVERIO BLASI - CON GIAN MARIA VOLONTE'
(Immagine tratta da Deastore)
“CARAVAGGIO”: FILM DEL 1986 - TESTO DI DEREK JERMAN, NICHOLAS WARD-JACKSON, SUSO CECCHI D'AMICO - REGIA DI DEREK JERMAN - CON NIGEL TERRY
(Immagine tratta da Lasttimeisawdotcom.wordpress)
"L'UOMO CARAVAGGIO": TESTO TEATRALE DEL 1995 - DI ALBERTO MACCHI
(Immagine di Alberto Macchi)
"CARAVAGGIO, PROBABILMENTE": TESTO TEATRALE DEL 1996 - DI FRANCO MOLE'
(Immagine tratta da http://www.ebay.it/itm/Mole-Evaristo-Concerto-Grosso-Per-Brugh-Caravaggio-Pro-/200596898745)
"VISIONI DI CARAVAGGIO": DVD DEL 2004 - TESTO E REGIA DI STELLA LEONETTI - CON DENNY QUINN
"VISIONI DI CARAVAGGIO": DVD DEL 2004 - TESTO E REGIA DI STELLA LEONETTI - CON DENNY QUINN
(Immagine tratta da http://www.ilcorto.it/ilResto_EVE/Caravaggio2005.htm)
"CARAVAGGIO": FILM DEL 2008 - TESTO E REGIA DI ANGELO LONGONI CON ALESSIO BONI
"CARAVAGGIO": FILM DEL 2008 - TESTO E REGIA DI ANGELO LONGONI CON ALESSIO BONI
(Immagine tratta da http://www.katerpillar.it/wp-content/uploads/2012/01/poster12.jpg)
(Spezzone 1) http://www.youtube.com/watch?v=faNrm0oFxmk
(Spezzone 2) http://www.youtube.com/watch?v=O9XJqW2xPhE
"CARAVAGGIO, UN GENIO IN FUGA": DOCUMENTARIO DEL 2011 - TESTO E REGIA DI RENATO MAZZOLI
(Spezzone 1) http://www.youtube.com/watch?v=faNrm0oFxmk
(Spezzone 2) http://www.youtube.com/watch?v=O9XJqW2xPhE
"CARAVAGGIO, UN GENIO IN FUGA": DOCUMENTARIO DEL 2011 - TESTO E REGIA DI RENATO MAZZOLI
(Immagine tratta da http://www.deastore.com/dvd/caravaggio-un-genio-in-fuga-dvd-booklet-renato-mazzoli/8009044664652.html)
http://www.youtube.com/watch?v=zq283zWgFu4
TUTTO SU CARAVAGGIO:
Vedi: http://caravaggio400.wordpress.com/
I LUOGHI DI CARAVAGGIO IN ROMA
http://www.gliscritti.it/blog/images/2010-10/manifesto_luoghi_caravaggio_ok.pdf
COLLEGAMENTI ESTERNI:
http://www.youtube.com/watch?v=zq283zWgFu4
TUTTO SU CARAVAGGIO:
Vedi: http://caravaggio400.wordpress.com/
I LUOGHI DI CARAVAGGIO IN ROMA
http://www.gliscritti.it/blog/images/2010-10/manifesto_luoghi_caravaggio_ok.pdf
COLLEGAMENTI ESTERNI:
Book Information:
L'uomo Caravaggio: Atto unico (Tragos) by Alberto Macchi Edition: n/a Pages: 96 Book Format: Paperback ISBN: 8885172199 Date Published: 1995 Publisher: AETAS
Remember to bookmark bookHq! Ctrl-D Tell your friends too! Qty: 0 books in your list. View book list Search will take a maximum of 15 seconds. Problem? Retry the search. Click on the retailer name or the total to go directly to the book Best Price prices do not include S&H and taxes. Enter your zipcode for calculation. New : none Used : none BookHq Listed : none Results Click on the Retailer name or the Price to buy the book Retailer Type Price S&H Tax Total Avl + Ship = Total (None) Notes The book you are looking for could not be found. However, you can try AbeBooks.com with a less restrictive search to see whether they carry the book. Click here to search You can also click on any of these links to search for the book yourself. | 1BookStreet | A1Books | Abebooks.com | Alibris | AllBooks4Less | AllHeart | AlphabetStreet.com | Alpha Craze | Amazon CA | Amazon DE | Amazon UK | Amazon US | Books-A-Million | Barrister Books | Book Close Outs | Blackwells UK | Blackwells US | Barnes & Noble | bol.com UK | BookByte | Book Place | BooksDirect | BooksFree | Buy.com | Chapters | ChristianBook | Classbook | Country Bookshop | eBay.com | eCampus | eHarlequin | Half.com | HalfPriceComputerBooks | MultiVendor 1 | Internet Bookshop (UK) | Local Listing | PickABook UK | Powells | Local Retail | StudentBookWorld UK | Textbook Source | TextbookX | Total Campus | BookBestBuy.com | Walmart | WhSmith (UK) |
L'uomo Caravaggio: Atto unico (Tragos) by Alberto Macchi Edition: n/a Pages: 96 Book Format: Paperback ISBN: 8885172199 Date Published: 1995 Publisher: AETAS
Remember to bookmark bookHq! Ctrl-D Tell your friends too! Qty: 0 books in your list. View book list Search will take a maximum of 15 seconds. Problem? Retry the search. Click on the retailer name or the total to go directly to the book Best Price prices do not include S&H and taxes. Enter your zipcode for calculation. New : none Used : none BookHq Listed : none Results Click on the Retailer name or the Price to buy the book Retailer Type Price S&H Tax Total Avl + Ship = Total (None) Notes The book you are looking for could not be found. However, you can try AbeBooks.com with a less restrictive search to see whether they carry the book. Click here to search You can also click on any of these links to search for the book yourself. | 1BookStreet | A1Books | Abebooks.com | Alibris | AllBooks4Less | AllHeart | AlphabetStreet.com | Alpha Craze | Amazon CA | Amazon DE | Amazon UK | Amazon US | Books-A-Million | Barrister Books | Book Close Outs | Blackwells UK | Blackwells US | Barnes & Noble | bol.com UK | BookByte | Book Place | BooksDirect | BooksFree | Buy.com | Chapters | ChristianBook | Classbook | Country Bookshop | eBay.com | eCampus | eHarlequin | Half.com | HalfPriceComputerBooks | MultiVendor 1 | Internet Bookshop (UK) | Local Listing | PickABook UK | Powells | Local Retail | StudentBookWorld UK | Textbook Source | TextbookX | Total Campus | BookBestBuy.com | Walmart | WhSmith (UK) |
KONTYNENT WARSZAWA
Theatrical performance by Alberto Macchi and the Italian Theatrical Group “Esperiente” from Warsaw
The performance “L’uomo Caravaggio” (The Man Caravaggio) took place in Warsaw to commemorate 400th death anniversary of the painter from Milan. Although the play was performed in Italian, it attracted a wide Polish-Italian audience. The splendour was added to this evening by the presence of Aldo Mantovani, the Italian Ambassador to Poland, with his wife; Paola Ciccolella, the director of the Italian Institute of Culture in Warsaw; Alicja Wolska, an actress, and many other representatives of cultural circles.
“Esperiente” was formed in Warsaw on the initiative of the Association of Italians in Warsaw in Poland. It consists of artists from Italy, Poland, Russia and Romania, and is open for people of all nationalities.
Alberto Macchi, the author of the play and its director, said: ‘The performance had its premiere at the Teatro Centrale in Italy in 1992 but over the course of years it was worked on. The painter’s life is an inspiration for showing a story of a man in all his psychological complexity. That’s why I decided to give it a title “The Man Caravaggio”, just as I entitled my book published by AETAS in Rome in 1995, written in liaison with professor Mina Gregori and opened with a foreword by professor Stefania Macioce. In the performance I also wanted to focus more on a man than a painter. A man who abhorred stupidity, which often led to being isolated „only in the company of his loneliness”. The artistic circles of that time described him as “more of a ruffian than a painter”. However, he wasn’t a man apt to violence or an “accursed painter”: his outburst were usually a reaction to the aggression of others. The themes presented in his paintings weren’t deprived of holiness – quite the contrary, he sanctified what was human. Anyway, my work is not a work of a critic, historian or an art historian, but a man of theatre, an explorer of the deepest recesses of the human soul and of the caves of emotions, who, after persistent investigation, reached the bottomless mine – the heart and soul of Caravaggio. This performance is a theatre of words and images at the same time, of various atmospheres and oneiric references in which you can find inspirations from Pasolini’s works when Shakespearean characters appear from the depths of the stage, stuck in space and lit by spotlight.
Giovanni Genco - Translated by: Iwona Białek
(From: http://kontynent-warszawa.pl/l-en-content-6-columns-6543-success_of_%E2%80%9Cl%E2%80%99uomo_caravaggio%E2%80%9D.htm)
Un spectacle d’Albert Macchi et du Groupe Théâtral Italien « Esperiente » de Varsovie. Le spectacle : « L’homme Caravaggio » a été présenté à Varsovie pour commémorer le quatre centième anniversaire de la mort du peintre milanais. Malgré que la pièce ait été présentée en langue italienne, elle a attiré le public polaco-italien. La soirée a été honororée par la présence de personnes importantes comme Aldo Mantovani, Ambassadeur d’Italie en Pologne, sa femme, Paolo Ciccolella, directeur de l’Institut Italien à Varsovie, Alicja Wolska, actrice et d’autres représentants du monde de la culture. Le groupe « Esperiente » est né à Varsovie dans le cadre de l’Association des Italiens en Pologne. Il se compose d’ artistes venus d’Italie, de Pologne, de Russie et de Roumanie mais il est ouvert à toutes les nationalités. Voici le commentaire d’Albert Macchi, l’auteur de la pièce et le metteur en scene. »Ce spectacle a eu sa première au Théâtre Central à Rome en 1992 mais on travaillait dessus depuis des années. Je me suis inspiré de la vie du peintre pour montrer l’histoire de l’homme dans sa complexité psychique. C’est pourquoi je me suis décidé d’intituler cette pièce : « L’homme Caravaggio » tout comme mon livre publié par la Maison d’Editions AETAS à Rome en 1995, écrite en collaboration avec la professeur Mina Gregori et muni d’une préface de Stefanie Macioce. Dans le spectacle aussi je voulais faire plus attention à l’homme qu’au peintre. A l’homme que la bêtise dégoûtait c’est pourquoi il était souvent solitaire « dans la compagnie de sa solitude uniquement ». Il était désigné par le milieu des artistes de cette époque-là comme fanfaron. Cependant, il n’était pas un homme de tempérament violent ni un « peintre maudit » . Son caractére violent était une réaction face à l’agression des autres. Il n’a pas enlevé le caractére sacré aux sujets présentés. Au contraire, il a sacralisé tout ce qui était humain. De toute façon, mon travail n’est pas celui d’un critique, d’un historien ou d’un historien de l’art mais de l’ homme de théâtre, du chercheur qui a exploité dans les cavités les plus profondes de l’âme, dans les profondeurs des sentiments qui y est arrivé grâce aux études approfondies de l’âme et de l’esprit de Caravaggio. Ce spectacle est en même temps le théâtre de la parole et de l’image, des atmosphères différentes, des références oniriques où on peut trouver l’inspiration de l’art de Pasolini, quand au deuxième plan de la scène les personnages de Shakespeare apparaissent, arrêtés dans l’espace et illuminés par les reflecteurs » Giovanni Genco - Traduction: Anna Kula (De: http://kontynent-warszawa.pl/l-fr-content-6-columns-6543-success_of_%E2%80%9Cl%E2%80%99uomo_caravaggio%E2%80%9D.htm)
Spektakl Alberta Macchiego i Włoskiej Grupy Teatralnej „Esperiente” z Warszawy Przedstawienie „L’uomo Caravaggio” (Człowiek Caravaggio) zaprezentowane w Warszawie dla upamiętnienia czterechsetnej rocznicy śmierci mediolańskiego malarza, mimo że wystawione w języku włoskim, przyciągnęło liczną polsko-włoską publiczność. Wieczór uświetnili swą obecnością Ambasador Włoch w Polsce Aldo Mantovani wraz z małżonką, dyrektor Włoskiego Instytutu Kultury w Warszawie Paola Ciccolella, aktorka Alicja Wolska i inni przedstawiciele świata kultury. Grupa „Esperiente” powstała w Warszawie w ramach Stowarzyszenia Włochów w Polsce. Składa się z artystów z Włoch, Polski, Rosji i Rumunii i jest otwarta na osoby wszystkich narodowości. Oto komentarz Alberta Macchiego autora sztuki i reżysera: „Spektakl ten miał swoją premierę w Teatro Centrale w Rzymie w 1992 roku, ale z biegiem lat prace nad nim trwały. Życie malarza jest inspiracją do pokazania historii człowieka w całej jego psychicznej złożoności. Dlatego zdecydowałem się nadać przedstawieniu tytuł „Człowiek Caravaggio”, tak jak mojej książce opublikowanej przez wydawnictwo AETAS w Rzymie w 1995 roku, napisanej w porozumieniu z prof. Miną Gregori i opatrzonej wstępem prof. Stefanii Macioce. Także w spektaklu chciałem zwrócić uwagę bardziej na człowieka niż malarza. Człowieka, który brzydził się głupotą, przez co bywał często odosobniony „w towarzystwie jedynie swojej samotności”. Środowiska artystyczne tamtych czasów określały go jako „raczej zabijakę niż malarza”. Tymczasem nie był to człowiek skory do przemocy ani „malarz wyklęty”: jego wybuchy były zazwyczaj reakcją na agresję ze strony innych. W swoich obrazach nie odebrał świętości przedstawianym tematom, wręcz przeciwnie uświęcił to, co ludzkie. W każdym razie moja praca to nie praca krytyka, historyka czy historyka sztuki, ale człowieka teatru, poszukiwacza w najgłębszych zakamarkach ludzkiej duszy, w jaskiniach uczuć, który dotarł dzięki wytrwałym badaniom do bezdennej kopalni, jaką były serce i umysł Caravaggia. Ten spektakl to jednocześnie teatr słowa i obrazu, różnych klimatów, onirycznych odniesień, w którym odnaleźć można również inspirację sztuką Pasoliniego, kiedy w głębi sceny pojawiają się szekspirowskie postacie, zatrzymane w przestrzeni i oświetlone reflektorami”. Giovanni Genco - Tłumaczenie: Ola Pomarańska (Od: http://kontynent-warszawa.pl/l-pl-content-6-chroniques-6543-le_succ%C3%A8s_de_%E2%80%9El%E2%80%99homme_de__caravaggio%E2%80%9D.htm)
(Da: http://www.art-blog.itpage2)
(Da: http://caravaggio400.blogspot.com/2010/07/nec-spe-nec-metu-andrea-angione.html)
Caravaggio il filo conduttore che ha legato il Andrea Angione, fotografo e Igor Borozan, presidente dell’Associazione Culturale BAT Accademia Belle Arti di Terni nel 2010, in occasione dei 400 anni dalla morte di Caravaggio.
SITO BENTORNATO CARAVAGGIO:
per la diffusione e il mantenimento dell'Arte di Michelangelo Merisi da Caravaggio.
Direttore Artistico: Silvia Del Secco.
Un spectacle d’Albert Macchi et du Groupe Théâtral Italien « Esperiente » de Varsovie. Le spectacle : « L’homme Caravaggio » a été présenté à Varsovie pour commémorer le quatre centième anniversaire de la mort du peintre milanais. Malgré que la pièce ait été présentée en langue italienne, elle a attiré le public polaco-italien. La soirée a été honororée par la présence de personnes importantes comme Aldo Mantovani, Ambassadeur d’Italie en Pologne, sa femme, Paolo Ciccolella, directeur de l’Institut Italien à Varsovie, Alicja Wolska, actrice et d’autres représentants du monde de la culture. Le groupe « Esperiente » est né à Varsovie dans le cadre de l’Association des Italiens en Pologne. Il se compose d’ artistes venus d’Italie, de Pologne, de Russie et de Roumanie mais il est ouvert à toutes les nationalités. Voici le commentaire d’Albert Macchi, l’auteur de la pièce et le metteur en scene. »Ce spectacle a eu sa première au Théâtre Central à Rome en 1992 mais on travaillait dessus depuis des années. Je me suis inspiré de la vie du peintre pour montrer l’histoire de l’homme dans sa complexité psychique. C’est pourquoi je me suis décidé d’intituler cette pièce : « L’homme Caravaggio » tout comme mon livre publié par la Maison d’Editions AETAS à Rome en 1995, écrite en collaboration avec la professeur Mina Gregori et muni d’une préface de Stefanie Macioce. Dans le spectacle aussi je voulais faire plus attention à l’homme qu’au peintre. A l’homme que la bêtise dégoûtait c’est pourquoi il était souvent solitaire « dans la compagnie de sa solitude uniquement ». Il était désigné par le milieu des artistes de cette époque-là comme fanfaron. Cependant, il n’était pas un homme de tempérament violent ni un « peintre maudit » . Son caractére violent était une réaction face à l’agression des autres. Il n’a pas enlevé le caractére sacré aux sujets présentés. Au contraire, il a sacralisé tout ce qui était humain. De toute façon, mon travail n’est pas celui d’un critique, d’un historien ou d’un historien de l’art mais de l’ homme de théâtre, du chercheur qui a exploité dans les cavités les plus profondes de l’âme, dans les profondeurs des sentiments qui y est arrivé grâce aux études approfondies de l’âme et de l’esprit de Caravaggio. Ce spectacle est en même temps le théâtre de la parole et de l’image, des atmosphères différentes, des références oniriques où on peut trouver l’inspiration de l’art de Pasolini, quand au deuxième plan de la scène les personnages de Shakespeare apparaissent, arrêtés dans l’espace et illuminés par les reflecteurs » Giovanni Genco - Traduction: Anna Kula (De: http://kontynent-warszawa.pl/l-fr-content-6-columns-6543-success_of_%E2%80%9Cl%E2%80%99uomo_caravaggio%E2%80%9D.htm)
Spektakl Alberta Macchiego i Włoskiej Grupy Teatralnej „Esperiente” z Warszawy Przedstawienie „L’uomo Caravaggio” (Człowiek Caravaggio) zaprezentowane w Warszawie dla upamiętnienia czterechsetnej rocznicy śmierci mediolańskiego malarza, mimo że wystawione w języku włoskim, przyciągnęło liczną polsko-włoską publiczność. Wieczór uświetnili swą obecnością Ambasador Włoch w Polsce Aldo Mantovani wraz z małżonką, dyrektor Włoskiego Instytutu Kultury w Warszawie Paola Ciccolella, aktorka Alicja Wolska i inni przedstawiciele świata kultury. Grupa „Esperiente” powstała w Warszawie w ramach Stowarzyszenia Włochów w Polsce. Składa się z artystów z Włoch, Polski, Rosji i Rumunii i jest otwarta na osoby wszystkich narodowości. Oto komentarz Alberta Macchiego autora sztuki i reżysera: „Spektakl ten miał swoją premierę w Teatro Centrale w Rzymie w 1992 roku, ale z biegiem lat prace nad nim trwały. Życie malarza jest inspiracją do pokazania historii człowieka w całej jego psychicznej złożoności. Dlatego zdecydowałem się nadać przedstawieniu tytuł „Człowiek Caravaggio”, tak jak mojej książce opublikowanej przez wydawnictwo AETAS w Rzymie w 1995 roku, napisanej w porozumieniu z prof. Miną Gregori i opatrzonej wstępem prof. Stefanii Macioce. Także w spektaklu chciałem zwrócić uwagę bardziej na człowieka niż malarza. Człowieka, który brzydził się głupotą, przez co bywał często odosobniony „w towarzystwie jedynie swojej samotności”. Środowiska artystyczne tamtych czasów określały go jako „raczej zabijakę niż malarza”. Tymczasem nie był to człowiek skory do przemocy ani „malarz wyklęty”: jego wybuchy były zazwyczaj reakcją na agresję ze strony innych. W swoich obrazach nie odebrał świętości przedstawianym tematom, wręcz przeciwnie uświęcił to, co ludzkie. W każdym razie moja praca to nie praca krytyka, historyka czy historyka sztuki, ale człowieka teatru, poszukiwacza w najgłębszych zakamarkach ludzkiej duszy, w jaskiniach uczuć, który dotarł dzięki wytrwałym badaniom do bezdennej kopalni, jaką były serce i umysł Caravaggia. Ten spektakl to jednocześnie teatr słowa i obrazu, różnych klimatów, onirycznych odniesień, w którym odnaleźć można również inspirację sztuką Pasoliniego, kiedy w głębi sceny pojawiają się szekspirowskie postacie, zatrzymane w przestrzeni i oświetlone reflektorami”. Giovanni Genco - Tłumaczenie: Ola Pomarańska (Od: http://kontynent-warszawa.pl/l-pl-content-6-chroniques-6543-le_succ%C3%A8s_de_%E2%80%9El%E2%80%99homme_de__caravaggio%E2%80%9D.htm)
(Da: http://www.art-blog.itpage2)
(Da: http://caravaggio400.blogspot.com/2010/07/nec-spe-nec-metu-andrea-angione.html)
Caravaggio il filo conduttore che ha legato il Andrea Angione, fotografo e Igor Borozan, presidente dell’Associazione Culturale BAT Accademia Belle Arti di Terni nel 2010, in occasione dei 400 anni dalla morte di Caravaggio.
SITO BENTORNATO CARAVAGGIO:
per la diffusione e il mantenimento dell'Arte di Michelangelo Merisi da Caravaggio.
Direttore Artistico: Silvia Del Secco.
"IL SALOTTO SUL QUIRINALE" – "SALON ON THE QUIRINAL HILL" di Kinga Araya
OGNI ULTIMO SABATO DEL MESE, alle 19:00 – EVERY LAST SATURDAY OF THE MONTH, at 7:00 p.m.
Sesto Salotto: 29 Settembre 2012 – Festa di San Michele
Brindiamo con Caravaggio il giorno del suo onomastico e del suo compleanno!
Il sesto salotto si aprirà con un intervento del drammaturgo e regista teatrale Alberto Macchi, autore de “L’uomo Caravaggio” (Roma, 1995), andato in scena in Italia e in Europa.
Hetman al tempo di Caravaggio, in Polonia
(Creazione: Angela Soltys)
POSSONO ESSERE QUESTE OPERE DI CARAVAGGIO?
“Nobiluomo - Girolamo
Stampa?”
nella Pinacoteca Crociania
del Museo Civico Museo Civico di Montepulciano/Siena
“Angelo Custode”
nella Chiesa di San
Rufo a Rieti.
"San Lorenzo"
Collezione privata
"San Lorenzo"
presso la Chiesa del Gesù a Roma.
attribuita
da Maurizio Marini e
da Maurizio Calvesi nel 1965
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
FIRME DI CARAVAGGIO:
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
LE CARAVAGE, LA TOILE DU GRENIER
Articolo
------------------------------------------------------------------------------------------------------------FIRME DI CARAVAGGIO:
a pennello su tela
particolare tratto da: Rebustv.com
L'occultismo di Caravaggio nella
"Decollazione" del Battista, pubblicato il 5 gennaio 2011
a penna su carta
(particolare tratto da: Caravaggio inedito, i biglietti autografi del giovane Merisi - Pubblicato il: 05
luglio, 17:28 nel sito
Internet dell'Agenzia ANSAFotoracconti)
"Deposizione nel sepolcro" di Simone Peterzano a Milano nella Chiesa di San Fedele..
Altra opera di Simone Peterzano, maestro del Mereisi, nella Certosa di Garegnano a Milano. Il giovane Caravaggio, fu molto influenzato da questi suoi lavori.
Seconda versione della “Cena in Emmaus” di Caravaggio nella Pinacoteca di Brera a Milano, la prima opera che il pittore eseguì dopo la sua fuga da Roma per l’omicidio che egli compì nel 1606.
Chiesa di Santo Stefano Maggiore a Milano dove è stato battezzato Caravaggio
Fonte battesimale dove è stato battezzato Caravaggio. n
CURIOSITA'
FUGA IN MARE, MONUMENTI E OSSARIO DI CARAVAGGIO
Il Castello di Palo, la Spiaggia della Feniglia e Porto Ercole
La spiaggia della Feniglia vista dal mare (Foto di Valter Macchi)
Fermo Merisi e Lucia Aratori hanno tre
figli: Michelangelo, Fermo e Lucia. Gli ultimi due appaiono nel registro dei
battezzati di Santa Maria in Passerella, a Porta Orientale. Nel 2007, nella Chiesa di Santo Stefano Maggiore a Milano viene alla luce l’atto di battesimo di Michelangelo, datato 30 settembre
1571, che riporta: «Adi 30 fu batz.o [battezzato] Michel angelo f[ilio] de
d[omino] Firmo Merixio et d[omina] Lutia de Oratoribus/ compare [cioè padrino]
d[omino] Fran[cesco] Sessa». La sua nascita è avvenuta, di certo, il 29 settembre, giorno di San
Michele Arcangelo, da cui il nome Michelangelo. A trovare il certificato di
battesimo è un pistoiese, ex manager della Fininvest in pensione, Vittorio
Pìrami.
-----------------------------------------------------------------------------
“La Morte di Giacinto”
di Valentin de Boulogne
oppure di Simon Vouet (Parigi 9/1/1590 – Parigi 30/6/1649)
oggi presso il Musée
d’art Thomas Henry, Cherbourg-Octeville.
Questo quadro con Apollo che sorregge
Giacinto morente,
fa pensare alla morte di Ranuccio Tomassoni da Terni,
ucciso da Caravaggio durante una partita di pallacorda.
Il Castello di Palo, la Spiaggia della Feniglia e Porto Ercole
1026 - 21.11.14
Josef Stammel (nato a Graz, Capoluogo della Stiria): la decorazione lignea della biblioteca di Admont in Stiria.
C’è
un busto ligneo dorato ritraente il Caravaggio a far capolino inserito nella
struttura di sostegno della biblioteca del più grande monastero barocco della
Stiria, a Admont (Austria). Siamo nella seconda metà del XVIII secolo,
parecchio prima che il critico Roberto Longhi producesse una tesi di laurea
sull’artista e, in seguito, saggi fondamentali per la riscoperta critica del
Merisi, che lo risarcissero definitivamente rendendo giustizia al suo valore e
a quello dei suoi numerosi seguaci, per lungo tempo condannati da critici come
il Bellori e il Mengs.
Lo
scultore si chiama Josef Stammel, nato a Graz, capoluogo della Stiria. E’
l’autore di tutti i decori in legno, grandi gruppi scultorei con la patina in
finto bronzo, bassorilievi, e di una serie di 68 teste a sostenere altrettante
mensole, a chiudere i comparti con i libri al piano terra. Accanto a filosofi
come Platone e Aristotele, a
rappresentanti della cultura greca e romana come Sofocle, Demostene, Plauto,
Cicerone, Plinio il vecchio, Seneca, Virgilio e dell’arte greca come
Apelle, Zeusi, Protogene, Fidia, Prassitele, troviamo le
star dell’ altro ieri , secondo uno scultore del legno della Stiria che aveva
fatto un viaggio in Italia, visitando sicuramente Roma ma forse anche Bologna e
Napoli. Per lui gli artisti “moderni” degni di nota, accanto a Van Dyck,
Rubens, Durer e Luca di Leyda, accanto a Cimabue e a Michelangelo Buonarroti
(collocato accanto a Eraclito, chissà se a ricordare l’affresco di Raffaello
della Scuola di Atene in cui Michelangelo impersona Eraclito), accanto al Salviati, al Primaticcio e a
Taddeo Zuccari, sono eletti a simbolo
del secolo precedente (il XVII) Orazio Gentileschi, Bernini, Pietro da Cortona,
il Guercino e, udite udite, Michelangelo Merisi da Caravaggio, senza
dimenticare il Cavalier d’Arpino e il loro protettore, il Marchese Vincenzo Giustiniani (unica
figura di mecenate immortalata nella biblioteca, accanto alle Sibille e ai
continenti). Che dire? Di questo scrigno dello scibile umano, il più grande tra
quelli contenuti nei monasteri barocchi, se un giorno una catastrofe dovesse
seppellire ogni traccia della cultura universale e si salvasse questo
contenitore a mò di arca, dovremmo constatare che si, forse il Caravaggio fu
riscoperto da Longhi, ma gli artisti hanno visto sempre molto più lontano
rispetto ai critici, come il Longhi stesso ammette nel “Caravaggio e la sua Cerchia”. Stammel questa cosa ce l’aveva molto
presente, siamo in pieno trionfo del Rococò e lui non dimentica chi merita
l’eternità, non solo Caravaggio ma anche
il suo peggior rivale, il Cavalier d’Arpino! E perfino il Marchese Giustiniani,
unico rappresentante della categoria dei mecenati, così importante per la
cultura universale.
Giustiniani guadagna il diritto all’immortalità, ritratto accanto ai grandi dell’arte di tutti i tempi, quale rappresentante dei mecenati che qualunque artista avrebbe voluto avere. E non è questa la sua prima volta, lo troviamo nella Teutsche Academie di J. Von Sandrart, 1675, una raccolta di ritratti di artisti realizzata dallo stesso incisore che aveva lavorato proprio per il Marchese Giustiniani, illustrando il catalogo della sua ricchissima collezione. Stammel potrebbe avere riprodotto i suoi modelli sul campo, nel suo soggiorno a Roma, avvenuto più di un secolo dopo la morte dei protagonisti, o averli consultati sull’opera del Sandrart o di altre raccolte similari ( Vasari, Ottavio Leoni, A. Bosse, C. Ridolfi).
Maria Cristina Crespo
Nessun commento:
Posta un commento